Wanneer de zon terug schijnt

Nog meer dan anders vind ik foto’s zo belangrijk. Maar ook de foto’s die we niet hebben, de foto’s die misschien nooit meer gemaakt gaan worden. Want de tijd staat niet stil, ook al doet de fotografie dit momenteel wel. Of toch voor mij en mijn collega-fotografen. Ongetwijfeld staat jullie smartphone al vol met een hele verzameling ‘quarantaine foto’s’, dat is bij mij ook zo! Maar het beperkt zich tot mijn kleine bubbel. Foto’s van mooi licht dat ons huis binnen valt, onze hond die ligt te rollen in het gras, een uitzonderlijk goed uitziende maaltijd (want voor koken en eten hebben we opeens tijd genoeg), … .  Maar bij het scrollen mis ik de foto’s met blije gezichten van mensen die ik graag zie, ik mis foto’s van cocktails bij zonsondergang ergens in het hartje van Antwerpen, maar vooral mis ik de foto’s die nooit zullen gemaakt worden. Door plannen die gecanceld werden, vakanties die niet doorgaan, momenten die gepasseerd zijn. 

Dus laat ons deze zomer extra veel herinneringen maken en vastleggen op foto. Een zomer zoals deze er eentje gaat zijn, gaan we niet veel meer meemaken. Alles gaat gedwongen rustiger zijn en bijgevolg ook veel intenser dan anders. Hoe veel harder dan anders kijk jij er nu uit naar om met je tenen het water van de zee te raken? Om gezellig rond een kampvuur te zitten met een fleece dekentje? Om je vrienden en familie terug te zien? Om te lachen? Om te dansen? Om te knuffelen? 

We gaan nog even geduld moeten hebben, maar de ontlading gaat gigantisch zijn, het plezier nog groter en het geluk nog intenser. Hopelijk tot snel. Ik mis jullie!